پنجشنبه , ۱ آذر ۱۴۰۳
«او هرگز نمی میرداو زنده است در وجود ما که هموارهطنین صدایش در گوش مان،زمزمه نوایش برلب هایمان و مهر بی پایانش در قلب هایمان جاری خواهد بودعادل فردوسی پورمهر ۹۹»...
رفتی و رفتنت آتش نهاد بر دل.تسلیت به همه ی دوستداران فخر ملی ایران یادش مانا و جاودان...
مرگ ، غریبانه ترین موسیقی اش را برای زیباترین صدای تاریخ نواختمهر آمدی و مهر هم پر کشیدیزبانم را آلوده به واژه ی تسلیت نمی کنم که این واژه هرگز باعث تسلّای دل هیچ باز مانده ای نمی شود ؛ تو رفته ای اما تا همیشه هستی چون این صداست که می ماند !برای خلق اینهمه زیباییِ ماندگار ممنونیمممنونیم که با صدای جان بخشت مدام زندگی را در ما تازه نگه می داشتیخداحافظ ای اسطوره ی صدا و صداقت و شجاعت ، خداحافظ !...
چه روزها و چه لحظه هایی با صدایت و با عشقت سپری شد در هجوم غم ها و خیل شادی ها.آااای استاد،استاد،استاد چه اندوه عظیمی به دلم چنگ انداخته.روحت شاد و نامت گرامی باد...
هوشنگ ابتهاج :حافظ اگر زنده بود شجریان را غرق در بوسه می کرد...حافظ بوسه بارانش کن..او تنها یک خواننده نبود! صدای یک ملت بود..مرغ سحر پر کشید......
