پنجشنبه , ۱ آذر ۱۴۰۳
گل سرخم چرا پژمرده حالی؟بیا قسمت کنیم دردی که داری …بیا قسمت کنیم،بیشش به من دهکه تو کوچک دلی، طاقت نداری!...
دل عاشق به پیغامی بسازدخمار آلوده با جامی بسازدمرا کیفیت چشم تو کافیستریاضت کش به بادامی بسازد...
ببندم شال و میپوشم قدک را بنازم گردش چرخ و فلک را بگردم آب دریاها سراسر بشویم هر دو دست بی نمک را...
عزیزان از غم و درد جداییبه چشمانم نمانده روشنائی بدرد غربت و هجرم گرفتارنه یار و همدمی نه آشنائی...
میدونی نیازدارم توبغلت موهامو نوازش کنی برام این شعر بخونی :سیاهی دو چشمانت مرا کشتدرازی دو زلفانت مرا کشتبه قتلم حاجت تیر و کمان نیستخم ابرو و مژگانت مرا کشت...
درخت غم بجانم کرده ریشهبدرگاه خدا نالم همیشهرفیقان قدر یکدیگر بدانیداجل سنگست و آدم مثل شیشه...
به قبرستان گذر کردم کم وبیشبدیدم قبر دولتمند و درویشنه درویش بیکفن در خاک رفتهنه دولتمند برده یک کفن بیش......
به ولله که جانانم تویی تو...️...
به صحرا بنگرم صحرا ته وینمبه دریا بنگرم دریا ته وینم بهر جا بنگرم کوه و در و دشتنشان روی زیبای ته وینم...
