ای بهارم وقتی از راه می رسی،درختان سیب شکوفه نثارت می کنند وگل های آفتابگردان از خورشید جمالت می چشند آسمان از شوقت می گرید و زمین با یادت بارور می شود به راستی چقدر خوش قدمی که تمام خوبی ها را به همراه داری. پس من چگونه عاشقت نباشم...
افتاده راهِ طالعِ تارم به هیچ_کس دیدی وفا نکرد بهارم بههیچ_کس !؟.
تو بهارم باش من شکوفه به شکوفه عاشقت میشوم...
