عاشقم! تازه ترین سرخیِ گیلاس منم! مثل هر شیشه ی باران زده، حساس منم! عطر پیراهن من مانده در آغوش زنی او که در دشتِ خیالات تو شد یاس منم! خاک پای تو شدن قصه ی هر شعر کسی ست زیر این خاک ببینی اگر الماس منم! باز می بویمت...
به جان خواهم قمارت را بریزم تاس عشقت را که شاید جفت شش آید برم آن روی ماهت را
تو آبروی منی پس مخواه بنشینم رقیب تاس بریزد به شوق بردن تو .
جفت شیش آوردم درست همان روز که من بودم و اینبار کنار من تو هم بودی میخواهم دوباره تاس بیندازم شاید برگردم و بار دیگر کنارم ببینمت...
دنبالِ خوش نشستنِ تاسم، ولی چه سود قانونِ مارپله چنان تخته نرد نیست...
به رغم خویش مقصود من از خدا تویی در آغوش گرفتنِ تمام دوست‌داشتنی‌ها و باقی ، تاسی است که می‌ریزند با دستانِ تو همراه می‌شوم لبانت را می‌بوسم هر جا که باشی لمست می‌کنم و باقی ، همه پنداری است
