پنجشنبه , ۱۳ اردیبهشت ۱۴۰۳
توی دل هر کدام مان یک دنیا، حرف نگفته هست که یک دفعه می بینی ناغافل و بی هوا بیچاره مان می کنند. می افتد به جان مان بعد تا دل شان بخواهد، اسباب گریه و دلتنگی و آزارمان می شوند.بیاید یک قول مردانه به خودمان بدهیم. به خودمان که نه، به دل کوچک طفل معصوم مان که شاید روزی زیر این همه حرف نگفته، کمر خم کند و بشکند... بیایید ناگفته ها را گفته کنیم تا پرنده کوچک خیال مان تا هر جا که دلش خواست، پر بکشد.مگر جز این است که خانم معلم ابتدایی مان حروف الفب...
