جمعه , ۱۴ اردیبهشت ۱۴۰۳
این موهای من استکه گُل به گُل سفید شده اندنگاه کنهدیه های توچگونه خود را از گوش های منحلق آویز کرده اند؟!از اول نیامرا نخواهی شناخت....
آنقَدَر دیر آمدی تا عاقبت پاییز شدکاسه ی صبرم از این دیر آمدن لبریز شد تیر دیوانه شد ، مرداد هم از شهر رفتاز غمت ، شهریور بیچاره حلق آویز شد...
