پنجشنبه , ۱ آذر ۱۴۰۳
آدمی که تو وجودش بذر تردید کاشته شده و توانایی هاشو نادیده می گیره؛ در هر زمینه ای هم که بخواد پا بذاره؛ خودشو ناکافی می بینه. برای این که موانع سر راهشو برداره؛ باید خودشو کنار بزنه، چون اولین مانع خودشه.حالا فرض کنید که آدمای دور و برش هم، این حسِ ناکافی بودن رو براش ایجاد کنن در نتیجه بیشتر اوقات، پر از انرژی و امید هستن و لبخند از چهرشون محو نمی شه ؛ در واقع این گونه شرایط اونا رو تبدیل کرده به یه بازیگر ماهر، به طوری که هر اندازه خودشون...
+ زندگی یه چیزی رو خیلی خوب بهم یاد داد:اگه باور داری اون بیرون پر از گرگه و هیچ انسان خوبی در این جهان وجود نداره؛ پس واقعا همینطوره.اگه باور داری هیچ عشق واقعی وجود نداره؛ بله؛ وجود نداره.اگه ایمان داری که خیلی از موقعیت ها رو لایقش نیستی؛ مطمئنا؛ هیچ وقت سزاوارش نبودی و نیستی و نخواهی بود.اگه یقین داری که تو هیچ وقت نمی تونی کاری رو درست انجام بدی؛ پس حق با توعه؛ معلومه که هیچ وقت نمی تونی. اگه هیچ کس برات قابل اعتماد نیست؛ درسته؛ ه...
تنها کاری که باید انجام دهیم این است که درک کنیم همه‌مان بنا به دلیلی به این جهان آمده‌ایم، که باید نسبت به آن خود را متعهد کنیم ...آنگاه هست که می‌توانیم بر رنج‌های بزرگ و کوچک خود بخندیم و بدون ترس پیش برویم و آگاه باشیم که در هر گام ما مقصودی و منظوری نهفته است ......
