چون باد صبا پر از سرودی دَم صبح پاکی و زلال و همچو رودی دم صبح ای عشق غزل نوش نگاهت شده ام سرمست تو ام دلم ربودی دَم صبح
تا مگر یک نفسم بوی تو آرد دم صبح