یکشنبه , ۹ اردیبهشت ۱۴۰۳
آدمی خود دیالوگ است و از ازل، دیالوگ بوده است. او با عهد اَلست، در یک دیالوگ، آدمی شده است. زبان داشتن و با هم بودن و دیالوگ داشتن، امور متفاوتی نیستند که لازمه یکدیگر باشند بلکه یک چیزاند. بر وفق این نظر، دیالوگ، کمالی که زائد بر وجود بشر باشد، نیست. بلکه اصل است و همه جا و همیشه بوده است. اگر در جایی وجود ندارد، نقصی عارض شده است. تجربه هم همین را می گوید که هر جا دیالوگ نیست، مهر و معرفت و آرامش و اعتماد هم کمیاب است. پس نبود دیالوگ، یک عارضه ...
شاعران اگر در زمره عزیزترین کسان در نزد مردمانند از آن روست که گشایندگان افق زندگی و پیام آوران مهر و دوستی اند و اگر آنها نبودند شاید مردم دورانهای ظلمت زمانه را تاب نمی آوردند و از این روست که همه در مرگ شاعر عزا و ماتم می گیرند....
دکتر رضا داوری:اهل ایدیٔولوژی فلسفه را به استخدام سیاست درمی آورند. سیاست باید متکی به فلسفه یا به طور کلی تفکر باشد اما خلط میان فلسفه و سیاست و بهره برداری از فلسفه برای مقاصد سیاسی حرف دیگری است. از درآمیختن سیاست با فلسفه نه سودی به سیاست می رسد و نه فلسفه قوت می گیرد. تفسیر فلسفه با سیاست و تلقی آن به عنوان وسیله ای در خدمت قدرت مایه اغتشاش در فهم و سوءتفاهم در باب آزادی و قانون و اخلاق می شود. می توان به سیاست و در سیاست فک...
