شنبه , ۳ آذر ۱۴۰۳
گرچه در شب غوطه ور هستیم و تاریکی دراز ما کبوترها به امید سحرگه زنده ایم...
هرچند من ندیدهام این کورِ بیخیالاین گنگِ شب که گیج و عبوس است خودرا به روشنِ سحرنزدیکتر کندلیکن شنیدهام که شبِ تیره،هرچه هست آخرز تنگههایِ سحرگه گذرکند...
