متن سحرگه

گرچه در شب غوطه ور هستیم و تاریکی دراز
ما کبوترها به امید سحرگه زنده ایم

هرچند من ندیده‌ام این کورِ بی‌خیال
این گنگِ شب
که گیج و عبوس است
خودرا به روشنِ سحر
نزدیک‌تر کند
لیکن شنیده‌ام که شبِ تیره،هرچه هست
آخرز تنگه‌هایِ سحرگه گذرکند