متن تاریکی

در هنگامه ی هر غروب
صحنه ی غم انگیز
کابوس تکراری نداشتنت
به استقبال چشم هایم می آید
تا که در تاریکی مطلق
بر لب پرتگاه شب بنشینم و
سقوط آرزوهایم را
نظاره کنم

از چے میترسے؟ وقتے از سخت ترین شبهاے زندگیت بدون اینڪہ بہ ڪسے چیزے بگے گذشتی…
s...♡

بخار چای داغ
تپش قلب
درتاریکی
چشمان بسته دلها

هنوز هم از تاریکی می ترسم
ولی تو دیگر از ترس های من نمی ترسی!
هنوز هم دلتنگی هایم را نقاشی می کنم
ولی تو دیگر برای نقاشی های من،
مدل و الگو نمی شوی...
هنوز هم هوای عطر شال گردنت را می کنم
ولی تو دیگر آن عطر و...

وقتی خودم را
در چشم هایت می بینم
بیشتر می سوزم
به چشم هایت بگو
برق بزنند
تولّد بگیرند
با من حرف بزنند

شمع ها در تاریکی
بیشتر از هر لحظه
خودخوری می کنند!!
«آرمان پرناک»

می بینی؟
هیچکس
دیوارِ ما را ورق نمی زند
دخترک!
کاش کبریتی مانده بود
می شد نصفش کرد
یکی برای شب های نفتی ات
یکی برای کتابِ تاریکِ من...
«آرمان پرناک»

صبح رخ داده که باور کند این دل،شاید
پشت تاریکی ما هم،سحری می آید

او کیست
که تلاش می کند
به خاموشیِ چراغِ آسمان
به بسیج کردنِ ابرهای جهان
به هاشورِ خانه های تقویمم...
«آرمان پرناک»

همواره به اندرزی که ساعات تاریکی برایمان می آورند، عقیده بسته ام. مسلما، شب عمیق تر و مقدس تر از روزِ سبکسر است. شب به حال انسان دل می سوزاند.

در تاریکی چشم گشودم،
ولی،
روشنایی های پس از آن
چشم هایم را تاریک کرد.



شعر: حاجی جلال گلالی
برگردان اشعار: زانا کوردستانی

چرا یک آدم باید به حرف های تاریکی کسی گوش کند؟ هر چه نباشد حرف های تاریکی آدم با حرف های روشنایی اش خیلی فرق دارد. میان تاریکی آدم بیشتر شبیه خودش است تا دیگران و این خیلی ناجور است. فکر می کنم دیوانه خانه ها پر از آدم ها...

به نفع مان است که تاریکی هر چه که هست و نیست را بپوشاند. چون چیزهای خوب دنیا کمتر از چیزهای ناجورش است . آن مقدار چیز وحشتناکی که از تاریکی می زند بیرون در مقابل آن چیزهای وحشتناکی که تاریکی ها تو خودشان مخفی می کنند هیچ هستند ....

اگر کتاب های ترسناک را بتکانی می بینی همه ی کتاب فقط توصیف تاریکی و سایه های عجیب و غریب بیرون و درون آدم ها ست . در صورتی که هیچ چیز مثل تاریکی به آدم ها آرامش نمی دهد . چون همان قدر که تاریکی چیزهای خوب را مخفی...

اگر کتاب های ترسناک را بتکانی می بینی همه ی کتاب فقط توصیف تاریکی و سایه های عجیب و غریب بیرون و درون آدم ها ست. در صورتی که هیچ چیز مثل تاریکی به آدم ها آرامش نمی دهد. چون همان قدر که تاریکی چیزهای خوب را مخفی می کند...

تاریک است برادر
تاریک است
باید مراقب باشیم
نامِ هم را گم نکنیم!
«آرمان پرناک»

به او گفته بودم
تا می تواند
تاریکی ها را پاک کند
از درونِ جیب های خالی ام
شروع به گشتن کرد
و گشت
و گشت
و گشت
تا جایی که دیدم
ماشین لباسشویی
ناپدید شد
«آرمان پرناک»

پلکی بزن فانوس دریایی
غم، بادبانم را به طوفان داد
در چشمِ برمودای تاریکی
نفتی ترین پیراهنم جان داد...
«آرمان پرناک»

حتی اگه نوری نباشه؛
ما دیگه از تاریکی نمیترسیم...

مرا به نام تو می خوانند،
در تاریکی ما می شویم
در نور، من و تو
همراه با توام ولی
کسی مرا به من نمی شناسد
من
سایه ام .

رها در این تاریکی، به دنبالِ تو می گردد تا در پرتوِ نورِ تو، رستگاریِ خویش را بجوید

و بگو با لوح ساده ات چه کردند که بد بودن را

برگزیدی ؟!

شاید روزی ،تاریکی را از آسمان وجودت دزدیدم........

در حوالیِ من خیلی وقت است که خورشید،
در پس ِتاریکیِ شب ها نتابیده!
از آن زمان که طنین ِصدای تو
جایش را به سکوتِ خانه داد،
شب شد، و تا ابد تاریک ماند…

پریا دلشب

گرچه در شب غوطه ور هستیم و تاریکی دراز
ما کبوترها به امید سحرگه زنده ایم

جلوتر بیا
به موازات لب های پنجره
حالا بگو در این تخیل غلیظ
در انتظارِ کدام اشاره ی باران
باشم ؟
که از بسامدش
رنجی ناگزیر بر سرم نریزد
وپرت نشوم بر شمایلِ تاریکی
که ذهنی مرطوب را پس می دهد
مریم گمار