آنگاه که بمیرم، دستانِ تو بر دیدگانم باشد، تا نور و گندمزارِ دستانت را دیگر بار بر پیکرِ خاموشم حس کنم، و آن لطافتی که سرنوشت مرا دگرگون ساخت، همراهم بماند. بخواه که تو زنده بمانی، آنگاه که من خفتهام و در انتظار توام؛ و گوشهایت هنوز آوازِ باد را...
