شعر ملل

نان را، هوا را،

روشنی را، بهار را،

از من بگیر

اما خنده‌ات را هرگز

تا چشم از دنیا نبندم.

اگر بتوانم قلبی را از شکستن باز دارم
بیهوده نزیسته‌ام
اگر بتوانم دردی را تسکین دهم
یا کم کنم
یا به سینه سرخی افتاده یاری دهم
به آشیانه‌اش برگردد
بیهوده نزیسته‌ام

من یک جور زندگی می خواستم
تو یک جور
نتوانستیم کیک مشترکی داشته باشیم
خودمان را خوردیم.

برای زن همسایه بهار مطبوع است و
برای زن خودش
سوز و سرمای زمستان.

-------
ناتالیا هالک - روسیه
ترجمه: زانا کوردستانی

آفتاب بر روی آدم برفی می تابد،
چند قطره عرق --
در چشمانش...

----------
مارینا هگین - روسیه
ترجمه: زانا کوردستانی

زمستان
بر روی ساق پایش --
رگ آبی دیگری برایش جای گذاشت.

----------
جین ریشهوله - آمریکا
ترجمه: زانا کوردستانی

غروبگاه جمعه
کفشدوزکی در کف دستم،
دوست ندارد که بپرد.

----------
لومیلا بالابانونا - بلغارستان
ترجمه: زانا کوردستانی

صبحگاهی پاییزی
پیرمرد گدا، مکانش را
به برف سفید بخشیده بود.

---------
والریا سیمونوا - روسیه
ترجمه: زانا کوردستانی

ظرف های عتیقه اش را در کابینت می گذارد
برای روزهای بهتر پیشرویش
مادر هشتاد ساله ام.

----------
تیریزا موریمینو - ژاپن
ترجمه: زانا کوردستانی

بچه ها سرگرم بازی اند،
در پارک --
نزدیک نیروگاه اتمی.

----------
تروزە سیندیک - آلمان
ترجمه: زانا کوردستانی

آواز بخوان ای پرنده ی کوچک!
با ما همکاری کن،
برای انتخاب نام نوزاد تازه متولد شده.

---------
انیسه جیسیس - کرواسی
ترجمه: زانا کوردستانی

باد و بوران،
آوازی پاییزی -
در گلوی نی لبک.

----------
کالا رامیش - هندوستان
ترجمه: زانا کوردستانی

ماه کامل
نمی تواند خودش را قایم کند -
حتا در میان صنوبرها نیز.
----------
لونا مونگیسگورد - دانمارک
ترجمه: زانا کوردستانی

نیمه شب
نقشه جغرافیا را بر دامنم گذاشتم
دستم بر تمام دنیا سائیدم
و پرسیدم
کجایت درد میکند؟
پاسخ داد
همه جا،همه جا،همه جا

قهر نکن عزیزم!
همیشه که عشق
پشت پنجره هامان سوت نمی زند
گاهی هم باد
شکوفه های آلوچه را می لرزاند
دنیا همیشه قشنگ نیست
پاشو عزیزم!
برایت یک سبد ،گل ِ نرگس آورده ام
با قصه ی آدمها روی پل
آدم ها روی پل راه می روند
آدم ها...

بگذار چشمانت همیشه بسته باشد
خیال کن،
دنیا رنگارنگ است، سبز و زرد و آبی!
مبادا آنی هم پلک هایت را بگشایی،
چونکه ناامیدی، وجودت را تسخیر خواهد کرد
و یأس تو را در خود می بلعد!
چشمانت را ببند،
تا هرگز این جهان تاریک را نبینی...





شعر: ریباز سالار...

اگر قرصی نان داشته باشم،
نصف اش را به گرسنه ای خواهم داد.
پالتویم را به آدمی می بخشم
که از سوز و سرمای زمستان
بر خود می لرزد.
حتا اگر نابینایی
از من طلب بینایی کند،
یک چشم خود را به او می دهم.
ولی در باب عشقت،
خسیس...

بیا با هم رهسپار شویم!
ای همراه من،
ای شعر!
بیا برای همیشه این سرزمین را ترک کنیم.
جهانی دیگر در آن سوی
چشم انتظار قدم های دربدر ماست.






شعر: فرهاد پیربال
برگردان: زانا کوردستانی

هر صبح،
روحم چنان گنجشکی به پرواز در می آید و
پیش از آنکه تو از خواب برخیزی
لبِ پنجره ی اتاقت می نشیند.
آرام و آهسته و سبک بال چند مرتبه
به شیشه نوک می کوبد.
آه...
هیچ وقت،
تو پرده را کنار نمی زنی...


شعر: صالح بیچار
ترجمه:...

غیر از تو را نمی بینم
تویی که در روحم جلوس کرده ای.
من که نمی گویم تو از کل جهان زیباتری!
لیکن بی حرف و حدیثی برترینی!
در هر لیست و فراکسیون و انتخابات و گزینشی
کاندیدای من فقط تو هستی!
طرفدار و هواخواه تو منم.
تخت و تاخ...

آیا تا به حال دیده ای
که نیمه ای از درخت شاتوتی را
ایستاده بُبُرند و خشک نشود،
و همچون گذشته شاتوت بدهد؟!
آیا تا به حال دیده ای
یک بالِ پرنده ای را
در حال پرواز بکنند و
او تعادلش را از دست ندهد و
همچنان به پرواز ادامه...

همچون خاشاکی در باد
روزی مرگ،
می آید و به نزد عزیزانم، می بَرَدم
مُبدل به قاب عکسی می شوم و خاطره ای
و در چشمانِ عده ای هم اشک تمساح!
فقط و فقط
در چشم انتظاری های یک زن،
برای همیشه، گودو* می شوم!.
----------
* اشاره ای به...

برگ ها به پرواز در آمدند
از شاخه های بلند
با شادی به رقص افتادند
در مرگ خود
در میان وزش باد
به رنگ سرخ گل
حنابندان خزان را جشن گرفتند
برای بهار در راه مانده.


شعر: عمر علی
برگردان به فارسی: زانا کوردستانی

او رفت
حتی نامش هم به یادگار نماند
جز این بیت:
بر پیشخوان قهوه خانه،
دست نوشته ای:
«مرگ حق است
ای کاش جدایی نبود.»