سایه به سایه با تو هستم سایه ام بودی و امروز دلداری ات چون بهانه های کودکی خلوت خانه های قدیمی ست ببخش اگر گُل های یادت را آب پاشی می کنم!
به تو نگاه می کنم غریبانه می نوشم چای دم کشیده ی خنده هایت را هر چند نیستی!
شب هنگام به کنارم بیا تا گیسو بافته های شعرت را با لبهایم بگشایم! آنگاه بگذار در کهکشان چشمانت با ساز نوازش کبوتر قصه ی رویای ذهنم را به خانه سپید دستهایت برسانم! و نوازش دستهایم بر گیسوان شعرهایت آرامشی را هدیه خواهد آورد که در آرزویش بودم در زیر...
