زیبا تر از پاییز گیسوان توست که در باد می ر قصد . حجت اله حبیبی
پاییز است و ای کاش با مهر می آمدی تا عطر حضورت الفبای عشق را زنده می کرد میان گیسوان طلایی ات شعر می کاشتم و بارانی از بوسه می شدم بر دشت زیبای تنت می باریدم ای کاش می آمدی تا دوست داشتنم را میان آغوش گرمت فریاد می...
إذا لم تأت لمن جمالی؟ وشاحی الحریری لذلک والشعر الذی أرفعته کل هذه السنوات؟ اگر تو نیایی زیبایی ام برای که باشد؟ شالِ ابریشمی ام برای که و گیسوانم که این همه سال پروردم شان؟ -هنوزم همونی…
سرزمینی دارم به وسعت پهنای بازوانت و دریاچه ای مواج در ان نگاهت و جنگلی باران خورده در ان آشفتگی گیسوان افراشته ات من پسرکی بازیگوش که دوست دارد به هنگام تماشای امواج نگاه دل ارامت و خسته از بازی در جنگل گیسوانِ نم خورده از باران شب هنگام در...
قد کشیده اند گیسوان من در عاشقانه هایت تا که بی تاب کند تپش های قلب بی قرارت را آن لحظه که در باد به رقص در می آیند و عجولانه تیر عشق را بر قلبت روانه می سازند! ... بهزاد غدیری شاعر کاشانی
در هر گره زلف او شبم هزار شد! که گفت: که یکشب هزارشب نشد!؟ ارس آرامی
در من تیمارستانیست با هزار تخت برای نخوابیدن و صداهایی موهوم که شریان حیات را میفشارند دختری که گیسوان سیاهش را تا پشت لب های سرخش میکشد و مردانه میگوید دوستم دارد
مسیر بادها را گیسوان تو تعیین می کند؛ ابرهای بارانی در راهند!
موهایت را پریشان کن؛ بگذار تیتر یک روزنامه ها شوم جوانی در امواج پر تلاطم گیسوان معشوقه ی خود غرق شد...
گیسوان شب یلدایی *تو* تمام خزان مرا به باد داد...
من سال‌ها جنگیدم تا فهمیدم : بی عشق نه گیسوان بلندم زیباست و نه چشمانِ سیاهم ! و نه مردی با دستانِ زمخت و گونه‌های آفتاب سوخته ، خوشبختی‌ام را تضمین می‌کند !
شب هنگام به کنارم بیا تا گیسو بافته های شعرت را با لبهایم بگشایم! آنگاه بگذار در کهکشان چشمانت با ساز نوازش کبوتر قصه ی رویای ذهنم را به خانه سپید دستهایت برسانم! و نوازش دستهایم بر گیسوان شعرهایت آرامشی را هدیه خواهد آورد که در آرزویش بودم در زیر...
چال گونه،روی سبزه،گیسوان لخت و خرما هر سه راهم را نبینم چشم ها عاشق کش است
ز هر چه غم است گشته بودم آزاد فریاد از این دام زمانه فریاد ناگاه کمین گشود از مشرق دل یلدای سیاه گیسوانت در باد
شانه های تو همچو صخره های سخت و پر غرور موج گیسوان من در این نشیب سینه می کشد چو آبشار نور شانه های تو چون حصارهای قلعه ای عظیم رقص رشته های گیسوان من بر آن همچو رقص شاخه های بید در کف نسیم
