سه شنبه , ۱۱ اردیبهشت ۱۴۰۳
اما تشکری بی پایان به خودم مدیونمبه کسی که بودم ، کسی که زندگی کردبا اینکه نمی خواست…....
گاهی عجیب آرامشم را به تو مدیونم......
تمامِ زندگیِ منشده ست خنده یِ تو !تمامِ زندگی ام رابه عشق مدیونم ... ️️️...
من مدیونم؛به همه ی آنهایی که به اعتمادم خیانت کردند و به من یاد دادند که محتاط تر باشمبه همه ی آنهایی که درحقم دشمنی کردند و به من یاد دادند که با هرکسی دوستی نکنمو به همه ی کسانی که به من حسادت کردند،سعی کردند تحقیرم کنند و ناخواسته مرا به سمت بهتر شدن سوق دادند،از زخم هایم درس می گیرم و قوی تر می شوم از شکست هایم پله می سازم و موفق می شوم ،آرامشِ مدام سمت عابران جاده های بی مقصد و هموار است ،اما برای فتح ِ قله هایی که جایِ هر کسی نیست...
گاهی عجیب آرامشم را به تو مدیونم..️️️...
چیزی ندارمواسه تو بجز این دل دیوونماین حال خوبمویه جورایی به عشق تو مدیونم...
