سه شنبه , ۱۳ آذر ۱۴۰۳
ابوحنیفه روزی می‌گذشت ، کودکی را دید که در گِل بمانده ، گفت : گوش دار تا نیفتی !گفت : افتادن من سهل است ، اگر بیفتم تنها باشم ، امّا تو گوش دار که اگر پای تو بلغزد ؛ همۀ مسلمانان که از پس تو آیند بلغزند ......
سرم در دام و تن در قید و دل در بندِ مهرِ اومسلمانان در این حالت سفر کردن توان؟نتوان!...
مسلمانان مرا وقتی دلی بودکه با وی گفتمی گر مشکلی بودبه گردابی چو می‌افتادم از غمبه تدبیرش امید ساحلی بود...
