متن عطار نیشابوری️️️️

و گفت:
اگر دوزخ را به من بخشند
هرگز هیچ عاشق را نسوزم
از بهر آنکه عشق
خود، او را صد بار
سوخته است..

عطار نیشابوری

به هرچه درنگرم بی تو صد هزار افسوس

به هر نفس که زنم بی تو صد هزار دریغ

بی یاد حضور تو زمانی
کفرست حدیث زندگانی
صد جان و هزار دل نثارت
آن لحظه که از درم برانی...

این جهان و آن جهان و در نهان
آشکارا در نهان و در عیان
هم عیان و هم نهان پیدا توئی
هم درون گنبد خضرا توئی...

رخ تو چگونه بینم که تو در نظر نیایی
نرسی به کس چو دانم که تو خود به سر نیایی
وطن تو از که جویم که تو در وطن نگنجی
خبر تو از که پرسم که تو در خبر نیایی...

بر سر نفس نهم پای که در حالت رقص
مرد راه از سر این عربده دست‌افشان شد
رو که در مملکت عشق سلیمانی تو
دیو نفست اگر از وسوسه در فرمان شد

آن یکی دانم ز بی‌خویشی خویش

ناله می‌کردی ز درویشی خویش

گفتش ابرهیم ادهم ای پسر

فقر تو ارزان خریدستی مگر

مرد گفتش کاین سخن ناید به کار

کس خرد درویشی آنگه شرم‌دار

گفت من باری به جان بگزیده‌ام

پس به ملک عالمش بخریده‌ام...

بی تو دل و جان من سیر شد از جان و دل

جان و دل من تویی ای دل و ای جان من

ز دست رفت مرا بی تو روزگار دریغ

تاب در زلف داد و هر مویش
در دلم صد هزار تاب انداخت️

تا بر تو نظر کردم رسوای جهان گشتم

آری همه رسوایی اول ز نظر خیزد

جانی که

داشتم من،

شد محوِ

عشقِ جانان!

️️️

جانی که داشتم من،
شد محوِ عشقِ جانان!

ابوحنیفه روزی می‌گذشت ، کودکی را دید که در گِل بمانده ، گفت : گوش دار تا نیفتی !
گفت : افتادن من سهل است ، اگر بیفتم تنها باشم ، امّا تو گوش دار که اگر پای تو بلغزد ؛ همۀ مسلمانان که از پس تو آیند بلغزند ...

میان ما و تو امشب کَسی نمی‌گُنجد
که خَلوتی است مرا با تو در نهان امشب

درد بر من ریز و درمانم مکن ...
زانکه درد تو زِ درمان خوشتر است

جانی که داشتم من،
شد محوِ عشقِ جانان!