شنبه , ۲۹ دی ۱۴۰۳
ای مهربانیت آغشته با عسل بی آنکه شهد بریزی به جان منای تسکین کابوس در اوج تلخوابای خواب ، خواب ، خواب ای مهربان بی دلیل ، بی دلیل گم شده پیدا شدهای من فدای آمدن ای بی نرفتن همیشه ... ماندنی ...حرفی نگفته مانده است ...تنها نگفتن مانده است ...تنها نگفتن باقیست ......
نگفتن همان دروغ گفتن است قدری کثیف تر نادر ابراهیمی یک عاشقانه ی آرام...