یکشنبه , ۹ اردیبهشت ۱۴۰۳
هاروکى موراکامى :مهمترین چیزى که ما در مدرسه آموختیم این است که مهمترین چیزها را هیچگاه نمى توان در مدرسه آموخت...!...
هیچ حقیقتى نمى تواند اندوهى را که براىِ از دست دادن یک عشق احساس مى کنیم، درمان کند. هیچ حقیقتى، هیچ صمیمیتى، هیچ نیرویى، هیچ مهربانى نمى تواند این اندوه را درمان کند. تنها کارى که مى توانیم بکنیم، این است که ببینیم اندوه تا آخرین ذرهٔ درونمان را پُر مى کند و چیزى از آن بیاموزیم، امّا چیزى که مى آموزیم، در رویارویى با اندوه بعدى که بدون هشدارِ قبلى به ما یورش مى آورد، هیچ کمکى نمى کند.- هاروکی موراکامی- جنگل نروژی...
در این دنیای دَرندشتتنها کسی که می توانی به او تکیه کنی خود توست...
برای هر کسی یه اسم توی زندگیش هست که تا ابد هر جایی اونو بشنوه ناخودآگاه برمیگرده به همون سمت !یا از روی ذوق ، یا از روی حسرت ، یا از روی نفرت ......
وقتی زمان می گذرد همه چیز شکل می گیرد،مانند سیمانی که تو بلوک های بتونی سفت شود،برگرداندن سیمان به حالت اول غیر ممکن است....
همیشه خط باریکی میان ایمان عمیق و تعصب وجود دارد....
برای به دست آوردن چیزی مهم باید هزینه بپردازی، این قانون دنیاست....
چگونه ممکن است کسانى که در نور روز زندگى مى کنند عمق شب را درک کنند ؟...
