متن زمان

چگونه غذا از گلو پایین رود
وقتی
گذشته‌ی تلخِ سنگین را بالا می‌آوری؟
با هر قاشقی،
حفره‌ای در ذهن کَندی،
سر از سلولی دیگر درآوردی...

ای زندگی!
سر از دنیای تو درآوردم!
اقرار می‌کنم قاتل، من بودم
که با چاقوی «بودن»
به جانت اُفتادم
اقرار می‌کنم
که پنجره، که کبوتر،...

آقای راننده!
لطفاً کمی آرام‌تر!
مادربزرگ دارد
چیزی بر می‌دارد
می‌ترسم قرص ماه...
می‌ترسم لیوان آب...
آقای راننده!
رعشه‌ی جاده را نگاه!
می‌ترسم دعای مادربزرگ
از لب
از پنجره
از جیبِ فردا بیفتد
آقای راننده!
دستم به ساعتت!
شب را تند بپیچ!
مادربزرگ، دیگر از من
نمی‌پرسد ساعت چند...

{...

بگذار تا جهان ز تو افسانه‌ها کند
حقیقتت نهفته بماند، قضا کند

هر کس به وهمِ خویش، تو را قصه می‌کند
چرخِ زمان حدیثِ تو روزی عیان کند

خاموش باش و صبر کن ای دل، که روزگار
آیینه را ز پرده‌ی غفلت روان کند

با باد می‌رود سخنِ خلق، بی‌اثر...

کامیلو خوسه سلا:

هرگز نمی شود به بدبختی عادت کرد ، باور کنید !
چون ما همیشه مطمئنیم که بلای فعلی آخریست ، گرچه بعدها با گذشت زمان متقاعد می شویم با چه احساس فلاکتی! که هنوز بدتر از این در راه است ...

روز
هفته
ماه و سال؛
از پی هم گذشتند
و من فقط این را فهمیدم؛
کهنه می شویم
اما دردِ عمیقِ قلب هایمان
هیچ وقت کهنه نمی شود.

زمان نشان دهنده ی شخصیت است…

قدم در راه بگذار ومپرس ازچند و چون،ای دل!
زمان از دست خواهد رفت، امّا و اگر کافیست

مردمان اینجا به وقت خود، زرنگ و شکارچیان ماهری بودند، ولی اکنون در راه کفاره و تاوان دادن گناهانشان گیر و گرفتار شده اند.

تنها میدانستم زمستان بود
تنها میدانم زمستان است
تنها...
زمان یخ بسته
و من
-یک ماهی-
ساکنِ آبواره ای که از چشمِ آسمان اُفتاده است
آرمان پرناک

تنها میدانستم زمستان بود
تنها میدانم زمستان است
تنها...
زمان یخ بسته
و من
-یک ماهی-
ساکنِ آبواره ای که از چشمِ آسمان اُفتاده است
«آرمان پرناک»

دنیا، پُر از شگفتی ها و رازهاست. فکر می کنیم که آدم های نزدیکمان را می شناسیم، امّا زمان با خودش چیزهایی می آورد که می فهمیم کمتر از آنچه فکر می کرده ایم، می دانیم؛ یعنی تقریباً هیچ. همیشه بخش بزرگ تر حقیقت، در سایه قرار دارد. حتی اگر...

فرفره ام را، عصایم را، فرفره ام را /
درونِ درختِ زمان /
چال کرده اند /
شاید تبر /
قایقم را پیدا کند !
«آرمان پرناک»

در گوشه ی چشمم
طلوع و غروب آفتاب هم
به هم رسیده اند
من
که دو پای زمان دارم
پس
چرا به تو نمی رسم
«آرمان پرناک»

در گوشه ی چشمم
طلوع و غروب آفتاب هم
به هم رسیده اند
من
که دو پای زمان دارم
پس
چرا به تو نمی رسم ...
«آرمان پرناک»

زمان ، بخیه می زند
امّا
نه درد ها را
حجت اله حبیبی

قدر زمان را بدانیم..
زمان مثل طلاست کم یاب و گرون..

زندگی می گذرد و غم امروز تجربه فردا می شود، زخم ها درس های زندگی می شوند، شادی ها خاطراتی خوش بجا می گذارند، لحظات ناب به سرعت و لحظات توان فرسا به ندرت می گذرند،
آری زندگی پر از شگفتی های نامحدود است و هر لحظه ما را به...

لحظات زندگیم را چنان زندگی میکنم که هرگاه به زمان اجازه سخن گفتن داده شد بگوید؛ یکی هست که همیشه جلوتر از من و قشنگ تر از من زمان را به لحظه تبدیل کرد و گذشت.
۱۴۰۲/۱۲/۱۴مریم بیانی

⏰⏰⏰⏰⏰
زمان، تند است؛ وقتی، کارِ بسیاری ست/
ولی کند است؛ وقتی، وقتِ بی کاری ست/

و خیلی سخت و طولانی ست، هر کس را/
که دردی دارد و، در اوجِ بیماری ست/

دقایق، از نمای وصفِ آن دورند/
اگر چه: شغلشان، شورِ زمان داری ست/

زمان، آنگونه هست آخر؛...

زمان آدم هارادگرگون می کند...

فاطیماه نویسنده وشاعر

• چطور باید زمان را متوقف کرد؟ بوسه
• ‏چطور باید در زمان سفر کرد؟ مطالعه
• ‏چطور باید از زمان گریخت؟ موسیقی
• ‏چطور باید زمان را احساس کرد؟ نوشتن
• ‏چطور باید زمان را آزاد کرد؟ نفس کشیدن


- مت هیگ
-دلایلی برای زنده ماندن

انیس لودینگ:

زمان کمکى به فراموش کردن نمى کند، اما کمک مى کند عادت کنیم. درست مثل چشمانى که به تاریکى عادت مى کنند.

نه شکایت از زمین
نه گلایه از زمان
در حافظة کودکی ام نوشته اند:
« از ماست
که بر ماست».

قطار زمان ایستگاه توقف ندارد جزروی ریل کاغذ...
به شناسنامه پیر شده ام اما بواسطه قلمیِ که بی وقفه درکوچه پس کوچه های خاطرات شیرین جوانی روی کاغذ میرقصد ومیتازد گمان گذرعُمر نمی برم !؟ نشان به آن نشان که بانگاهی به کاغذ وکلمات خارج شده از جوهر خودکار ؛...