شنبه , ۲۹ دی ۱۴۰۳
به عمر مثنوی‌ات با تو زیستم، شاعرو سخت بدرقه‌ات را گریستم، شاعراگر چه در همه‌جا آسمان همین‌رنگ است،قبول می‌کنم، اینجا دل شما تنگ استدرنگ کن که دلم با تو همسفر شدهاستسفر؟ نه، آه... دلم با تو دربه‌در شدهاستتو ساده گفتی و من نیز ساده میگویمپیادهام و رفیقی پیاده می‌جویم .........
