متن بدرقه

علاجِ واقعه من بودم
که قبل و بعدِ خطر مُردم
برای بدرقه ات تا در
برای ساکِ سفر مُردم
«آرمان پرناک»

دو همسفر !
پاییز با چمدانی از برگ
و تو
با چمدانی از خاطره
تنها همدم من
کاسه ی آبی است برای بدرقه
و درختی عریان
تا تنهایی مان را
در آغوش بگیریم


مجید رفیع زاد

بدرقه:

لب هایت
به گاهِ رفتن
گُلِ بوسه را می جست
و چشم هایت
ناتمامیِ نگاهش را
به نظاره نشسته بود
من بودم
و ابهّتِی از بهت
در واپسین نگاه
ناگاه
ژرفای دلم
تا مرز انفجار لرزید
جنونی سخت
تپش های قلبم را
درهم پیچاند
و التهاب سینه ام را...

اگر چه شک عجیبی به «داشتن» دارم
سعادتی ست تو را داشتن که من دارم !

کنار من بِنِشین و بگو چه چاره کنم؟
برای غربت تلخی که در وطن دارم؟

بگو که در دل و دستت چه مرهمی داری
برای این همه زخمی که در بدن دارم؟

مرا به...

انار سرخ قلبم را
دانه دانه می کنم
تا پاییزم شادمانه بدرقه شود
و زمستان سپید مرا بیاراید..!

انارهای دلخون را چیده اند
نارنگی ها، نارنجی شده اند
انگشت های تنها، به جیب های تنگ تاریک پناه می برند
چترهای پژمرده و خشک
دوباره جان می گیرند
و شعرهای خاک خورده
دوباره به خط می شوند:
غروب به این سو، زل زده است
اشک آسمان دم مشک است...

شاید رها شدن و تنها ماندن ترسناک ترین حس دنیا باشد.
اما بی تفاوتیِ آدم ها نسبت به هم و رفتن آن ها می تواند حسی سرشار از قدرت باشد. بعد از رفتن تو، بعد از رها شدنم، مات و مبهوت سر جایم ایستادم و حس کردم به انتهای دنیا...

پاییز
نه رفتنی ها را بدرقه میکند
و نه به استقبالِ رسیدنی ها می رود
دغدغه یِ پاییز
تسکینِ دل آشوبی ها و دلتنگی ها است
دلهره یِ پاییز
برای دل هایی است که وقتی
پا رویِ برگ هایِ خشک خیابان میگذارند
خوب نمیشوند
اینجا آدمها
قدم به قدم
در...

شیرین تر از جانم.. پاییز رسیده است...فصل نوبرانه های نارنجی... فصل هم آغوشی خاک و باران در کوچه باغ های کاهگلی...هنگامه یِ جامه دراندن انارها شده و هوا آنچنان ملس است که همه را هوای عاشقی برداشته...و دریغا از پاییز برای منی که عاشق تو هستم...دریغا از این کوچه ها...

بیا قراری بگذاریم
تو همیشه سفر برو
من خانه بمانم
خودت خبر نداری
بوسه و بغلت
وقتِ بدرقه
همیشه چیزِ دیگری ست

.

دنیا در نگاهم همان یک لحظه می شود
وقتی با چشمان
مخملینت از پنجره ی عاشقی
عاشقانه نگاهم می کنی
و با پلکهایت نگاه به نگاه بوسه باران
بدرقه ام می کنی
و نبض جهان را
این همه عاشقانه در دست
می گیری.


️️️

میدونی موقع تولد
وقتی خدا داشت
بدرقمون میکرد
چی گفت!!!؟؟؟
گفت: داری به دنیایی میری
که غرورت را میشکنن
و به احساس پاکت سیلی میزنن!!!
نکنه ناراحت بشی...!!!
من تو کوله پشتیت عشق گذاشتم...
تا ببخشی!!؟
خنده گذاشتم...تا بخندی!!!
اشک گذاشتم...تا گریه کنی!!!
و مرگ گذاشتم...تا بدونی
دنیا ارزش بدی...

حالم خوب است
هنوز خواب می بینم
ابری می آید
و مرا تا سرآغازِ روییدن ... بدرقه می کند.
تابستان که بیاید
نمی دانم چندساله می شوم
اما صدای غریبی
مرتب می گویَدَم: - پس تو کی خواهی مُرد!؟ ری را ...! به کوری چشمِ کلاغ
عقاب ها هرگز نمی...

پدر عزیزم
دلم می خواهد کویر
دستانت را با اشک چشمانم
آبیاری کنم و عصای دستان مهربونت
باشم. تو که با اشک چشمات همیشه دلم رو بدرقه میکنی
پدر عزیزم قربون نگاهت که همیشه واسم یه عالمه حرف داره
پدرم تاج سرم دوست دارم

تمام لحظه‌های عمرم بدرقه نفس کشیدن توست
به دنبال کوچک‌ترین فرصت بودم تا بزرگ‌ترین تبریک را نثار قلب مهربانت کنم
ورق خوردن برگ سبز دیگری از زندگی‌ات را تبریک میگویم
تولدت آذین زندگی‌ام باد اسفندماهی جان

به عمر مثنوی‌ات با تو زیستم‌، شاعر
و سخت بدرقه‌ات را گریستم‌، شاعر
اگر چه در همه‌جا آسمان همین‌رنگ است‌،
قبول می‌کنم‌، اینجا دل شما تنگ است‌
درنگ کن که دلم با تو همسفر شده‌است‌
سفر؟ نه‌، آه‌... دلم با تو دربه‌در شده‌است‌
تو ساده گفتی و من نیز ساده...

و چه چیزی تلخ تر از این
که آمده بودم بمانم
و تو بدرقه ام کردی...

پاییز با خود شور می آورد و قاصدکها خبر بازگشایی مدارس می دهند، درختان آماده می شوند تا با شوق، برگهای رنگارنگشان را چون کاغذهای رنگی بر سر کودکانی که مشتاقانه به مدرسه می روند بریزند و سارها بر شاخه های انبوه درختان صف کشیده اند، تا آوازهای گرمشان را...

شهریور این ته تغاری تابستان چمدان به دست آماده ی رفتن می شود جای رد پایش را فصل خزان با برگ های رنگین می پوشاند این پاییز است که با مهر به بدرقه ی تابستان می رود...