سه شنبه , ۱۳ آذر ۱۴۰۳
پیراهن ات را در آغوش گرفته اماین پرچم سفید من استدر برابرجنگ های نابرابر دنیا...
یک کوه پیر منفعل شدکه از یائسگی گذشته بودتو را فتح کردیا تو او رانمیدانمبه ھر حال یک پرچم سفید چون موی تو...در قله باد می خورد...
لبان سرختپرچم سفید جنگ های درونی من استبا دوستت دارمیآتش بس را اعلام کنتا حق و حقوق دلم پایمال نشود.....