باطنش،همچو پشت آینه بود ظاهر هر که صافتر دیدم
سری ز خواب بر آور که صبح روشن شد
لابه هنگام جفای روزگار از ابلهی است عجز و زاری کی اثر در خاطر جلاد داشت
تا چشم تو دیدیم ز دل دست کشیدم
