چو ز چهره برگشایی تو نقاب، عقل گوید قلم است و نرگس و گل نه دهان و چشم و بینی
تو آفتاب و من آن ذره ام ز پرتو مهرت که از دریچه درآیم، گَرَم ز کوچه برانی
کاندر دل ما جز هوست نیست هوایی...
لبم جای ذکر و دلم جایِ اوست...️