پنجشنبه , ۲۰ اردیبهشت ۱۴۰۳
مادرم فرشته استولی هیچوقت ندیدم پرواز کندزیرا به پایش من را بسته بود،برادرم را،پدرم را و همه ی زندگیش را...
به گمانم بهشت هم خشکسالی است،این را از کف پای ترک خورده ی مادرم فهمیدم...
زمین خوردن چه زیباستاگه هدف بوسیدن خاک پای مادر باشه...
سرم را نه ظلم خم میکند و نه ترس!سرم فقط برای بوسیدن دست های تو خم میشود مادر…...
به جرم اینکه بهشت زیر پایشان بود دنیا را برای خود جهنم کردند !به سلامتی مادرها …...
