سه شنبه , ۱۳ آذر ۱۴۰۳
پدرنفسم می گیرد در هوایی که نفس های تو نیست...
همسر مهربانم ،خانه عطر نفس‌های تو را می‌دهد. عطر خانه را با گران‌ترین عطرهای جهان عوض نمی‌کنم....
بخوان به معراج آغوشت مرا،که سرزمین این کولی،از مرز نفس های تو آغاز می شود…...
تهران پر شده است از نفس های تو چطور دلشان می آید بگویند هوایش آلوده است ...؟...
