متن کوتاه پروین اعتصامی

چون چهرهٔ صبح، شادمان باش
تا چند ملول مینشینی

ما را زمانه رنجکش و تیره روز کرد

خرم کسیکه همچو تواش طالعی نکوست

زندگی جز نفسی نیست، غنیمت شمرش

نیست امید که همواره نفس بر گردد

زندگی جز نفسی نیست، غنیمت شمرش
نیست امید که همواره نفس بر گردد

ز غم مباش غمین و مشو ز شادی شاد

که شادی و غم گیتی نمیکنند دوام

آن کیمیا که میطلبی، یارِ یکدل است
دردا که هیچگه نتوان یافت، آرزوست

آنچه روزی در تنم، دل داشت نام
بسکه سختی دید، امروز آهن است

بترس ز آه ستمدیدگان، که در دل شب

نشسته اند که نفرین بپادشاه کنند

از مِهرِ دوستانِ ریاکار خوش تر است
دُشنامِ دشمنی که چو آئینه راستگوست

ز غم مباش غمین و مشو ز شادی شاد
که شادی و غمِ گیتی نمی‌کنند دوام ...

خرم آن کس که در این محنت‌گاه
خاطری را سبب تسکین است