شنبه , ۳ آذر ۱۴۰۳
هوای ابری ام! بارانی ات را به تن که می کنی ناودانی ها شاعر می شوند...
زندگی شاید صدای کوچه ی غمگین ست که تنهایی زنی را در خود حل کرده است...
افق!به من بگوای افق!این غروب تا کجامردگانش را تشییع می کند...
تو را می جویمپرنده ای به دنبال دانهدر میدان مین...
