متن غروب

عطر شرجی نگاهی
نفسم از جا بریده
سکوت بی معنی او ،
دلمو قشنگ خریده
غم گرگ و میشِ چشماش
غم دریا و غروبه
معلومه سختی کشیده
صفر تا صد عشقو دیده

بگذار ردای تابستان
هم آغوش مرد گُر گرفته پاییز شود
و هژمونی عاشقانه ای رخ دهد
شاید این بار
پاییز آبستن رخدادی شیرین تر شود
و برگ‌ها
با زمزمه‌ای از خاطرات کهنه
بر شانه‌های باد بنوازند
تا هر کوچه
عطر قدم‌های نیامده‌ات را
در آغوش بگیرد
و شاید
در این...

آغاز پاییز، سرود عاشقانه زمین

آنگاه که نسیم خنک پاییز، از دل تفتیده خاک برمی‌خیزد،
الهه باران، با چشمانی نمناک، بر رخسار زمین بوسه‌ای از مهر می‌زند.
و برگ‌های رنگین، چون فرش‌های خیال، هر وجب از خاک را در آغوش می‌گیرند:
سرخ، چون شرم نخستین نگاه
نارنجی، چون گرمای دست‌های...

چه کسی گفته است
غروب زیباست
لعنت به غروب و حال و هوایش
که وقتی از راه می‌رسد
فقط برایم
دلتنگی می بافد.

لحظه به لحظه اش معجزه ای زیباست
خوشه خوشه طلا شدن برگهایش
نم نم بارانش و در پس آن عاشقانه‌هایی
که مست میشوند به هوای دو نفره
رنگین کمانش شوق عجیبی دارد
هستند کسانی که دلباخته ی غروبش شده اند
اما با اینهمه ، اغراق نیست که بگویم
ای مرد...

غروب یک فحش ناموسی ست
به تمام باورها،
به تمام امیدها،
و به تمام " بودن" هاست!

من اما در این لحظه ی نفرین شده،
در این ساعات بیهوده،
فقط دلم می‌خواهد،
گریه کنم :
برای خودم،
برای روانم،
برای روح خسته
و تنهایی بی کران جهانم !

در غربت هر غروب ،
در انتظار رسیدن شب می مانم،تا شوق فردا
در گلویم بغض شود !
بدان امید، که در سپیده ای روشن
همچون نفس هایم
برایم تکرار شوی

در غربت هر غروب
در انتظار رسیدن شب می مانم
تا شوق فردا
در گلویم بغض شود !
بدان امید
که در سپیده ای روشن
همچون نفس هایم
برایم تکرار شوی

بعد تو
فرو ریختم در خویش ،
آه
قد کشید
در حُرم دلتنگی غروب...

در هنگامه ی هر غروب
صحنه ی غم انگیز
کابوس تکراری نداشتنت
به استقبال چشم هایم می آید
تا که در تاریکی مطلق
بر لب پرتگاه شب بنشینم و
سقوط آرزوهایم را
نظاره کنم

مرا به یادِ مبارک هست؟
منی که منگنه می کردم
غروب را به گلوگاهم
دلم هوای گُلابت کرد
کمی بریز نگاهت را
که عصر جمعه پُر از آهم...
«آرمان پرناک»

تا عابرِ غروب،دلش وا شود دمی
عمریست پشت پنجره گلدان گذاشته ست
رضاحدادیان ۱۴۰۳/۹/۷

شبیه غروبی که صحرا گرفته
دل از عشق ناب تو زیبا گرفته

من آن مهربان وصبورم که قلبم
به وصلِ تو ، دستِ تمنّا گرفته

غروبی که غم ها نشسته به بامم
ندیدی که بی تو چه تنها گرفته

نبودی نبودی ببینی که بی تو
فقط اشک و خون دامنم...

نگاه کن!
تمام بادبادک هایم
به شاخه ی غروب گیر کرده اند
این چه نخ دادن بود آسمان!!؟؟
«آرمان پرناک»

غروب ها
شعله ی شمعی کافی ست،
برای مرور تمام غربت ها...






شعر: هیوا قادر
برگردان به فارسی: زانا کوردستانی

به من بگو
اگر دریا دلتنگ شود
به کدام قاب در غروب نگاه کند؟
بغضش را کجا پرتاب کند؟
خودش را چگونه غرق کند؟
به من بگو
با قطره قطره ی دلتنگی ام چه کنم
«آرمان پرناک»

وَ شاخه شاخه پُر از میوه ی غروب شده ست
درختِ پنجره ی انتظارِ من دیگر




رضاحدادیان ۱۴۰۳/۵/۱۵

در گوشه ی چشمم
طلوع و غروب آفتاب هم
به هم رسیده اند
من
که دو پای زمان دارم
پس
چرا به تو نمی رسم
«آرمان پرناک»

با لک لک ها کل کل نکن، کبوتر !
چه می فهمند آغوشِ باز تو،
یک چشم طلوع و
یک چشم غروب تو
دورانِ پروازِ کبوتر و باز رسیده
آغاز کن!
پرواز، با باز و کبوترهاست
«آرمان پرناک»

غروب به غروب
کنار جویبار می رود،
و برای بوسیدنش خم می شود،
بید مجنون!


شعر: آسو ملا
ترجمه: زانا کوردستانی

نگاه کُن غروب که می شود خاطرات...نبض مرا می گیرند تو زنده می شوی و من میمیرم...ای زیباترین حس دنیا حالا که دوری... خیال و شب و تنهایی و باران...کدام یک مالِ من است ...

صفحه ای دیگر
از روزهای نبودنت
در غروبی غمناک ورق می خورد
ای کاش بودی
تا به واسطه ی طلوع نگاهت
زلال ترین شبنم شادی
از چشم هایم می بارید
و شیرین ترین تبسم خوشبختی
بر روی لب هایم می نشست


مجید رفیع زاد

نور چشم من کجایی؟
ماه تمام می شود، اشک های کوچه ها خشک شدند.
گل ها دیگر بو و رنگی ندارند،
تو کجایی...؟!
تو کجایی که بهار نمی آید؟

در سکوت تاریک، صدای پایان می آید،
خستگی در دل هر باران می پوسید
باد بهار را به خود می برد...

در غروب یک زمستان، برف ها بر دشت می نشینند
نقش عاشقان بر زمین نقش می بندد
سکوتی صمیمی، در هوا می پیچد
و آرامش بر دل ها می نشیند

برف ها در آغوش زمین آرام می گیرند
و زمستان طراوت را با خود آورده است
این غروب زمستان، حس...