مرا دعوت کن به پرسهای عاشقانه در کوچههای بیقراری کمی مرا قدم بزن... که در اوج احساس پروانهای خود گرمی دستان تو را میطلبم. تو مرا شمع وجودی همراه دلم باش که سخت مبتلای تو اَم
