چشمان تو شعری ست که صد قافیه دارد امّا چه کنم؟ با دل من زاویه دارد! این آبی بی واهمه، این شهر ستاره چون علم نجوم است که صد فرضیه دارد چشمان تو معدنی از نور و بلور است دنیا به غنی سازی آن حاشیه دارد این سفرهٔ رنگین قلمکار،...
