پنجشنبه , ۱ آذر ۱۴۰۳
عشق ما پرتو ندارد ما چراغ مرده ایمگرم کن هنگامهٔ دیگر که ما افسرده ایمگر همه مرهم شوی ما را نباشی سودمندکز تو پر آزردگی داریم و بس آزرده ایم......
گفتمش: روز و شبم در پی آزردگی اند دیوانه شدند ، مست شدند درپی بالندگی اند تو بگو با شب و روز ام چه کنم ؟! گفت: دیرگاهی ست که شب پر زهیاهوست دلش گر نیست رنگی که بگوید با تو تو بمان ،اندکی صبر پذیرنده تر است گفتمش: گر صبر بماند، فرصتی ناگاه از کف برودنقش انگشتانم که به جا مانده در قیر شبم با او چه کنم؟ ! گفت : گر شب ، شب باشد می بارد بر صحرای دلگر نمی خواند تورا ، گر نمی یابد تو را قایقی ساز در این دریای دل، که رود بر ساحل آ...
