متن آلبر کامو

آلبر کامو :

آدم ها یکبار عمیقاً عاشق مى شوند
چون فقط یک بار نمى ترسند که همه چیزِ خود را از دست بدهند ، اما بعد از همان یکبار،ترس ها آن قدر عمیق مى شوند که عشق دیگر دور مى ایستد.

آلبر کامو :

اگر چه مردم وانمود می کنند که به حق احترام می گذارند ، اما دربرابر هیچ چیز غیر از زور سر فرود نمی آورند.

آلبر کامو :

باور کن که چیزی به نام رنج عظیم
تأسف عظیم و یا خاطره ی عظیم وجود ندارد
همه چیز فراموش می شود
حتی یک عشق بزرگ .

آلبر کامو:

هیچ چیز نفرت انگیز تر
از احترامی نیست
که بنیان آن بر ترس
استوار باشد.

افراد غمگین به دو دلیل غمگینند: یا آگاه نیستند یا امیدوارند.

آلبر کامو :

انسان ها همنوعان من نیستند ، بلکه اشخاصی هستند که به من می نگرند و داوری ام می کنند.
همنوعان من کسانی هستند که مرا بی آن که نگاهم کنند دوست می دارند ، که علی رغم همه چیز دوستم می دارند ، علی رغم شکست ،...

برای همه ی مردم همینطور است
با هم ازدواج میکنند ، باز هم کمی همدیگر را دوست دارند و کار میکنند ، آنقدر کار میکنند که دوس داشتن را فراموش کنند !

طاعون
آلبر کامو

آلبر کامو:

ﻗﺼﺪ ﻣﺮﺩﻥ ﻧﺪﺍﺭﻡ، ﻭ ﻣﺒﺎﺭﺯﻩ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﮐﺮﺩ.
حتی ﺍﮔﺮ ﺑﺎﺯﯼ ﺭﺍ ﺑﺎﺧﺘﻪ ﺑﺎﺷﻢ،
ﻣﯽ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﮐﻪ ﺧﻮﺏ ﺗﻤﺎﻡ ﮐﻨﻢ...!

آلبر کامو:

منتظر مردی نباش که باهات کنار بیاد. این اشتباهیه که خیلی از زن ها دچارش میشن.
تو خودت خوشبختی رو پیدا کن.

آلبر کامو :

آدم ها یک بار عمیقا عاشق می شوند
چون فقط یک بار نمی ترسند همه چیز را از دست بدهند ، اما بعد از همان یک بار
ترس ها آنقدر عمیق می شوند
که عشق دیگر دور می ایستد...

آلبر کامو :

وقتی انسان آموخت که چگونه با رنج هایش تنها بماند ، آنوقت چیزِ زیادی نمانده که یاد نگرفته باشد

آلبر کامو :

ممکن است که من منکر چیزی باشم
ولی لزومی نمی بینم که آن را به لجن بکشم
یا حق اعتقاد به آن را ، از دیگران سلب کنم!

مأیوس می بوسمت. ناتوان از کنده شدن از تو. ناتوان از کنده شدن از زمینی که تو در آن نفس می کشی. به اُمید دیداری زود، خیلی زود، عشق من.


-برشی از نامه های عاشقانه آلبر کامو به ماریا کاسارس (خطاب به عشق)

آلبر کامو :

وقتی انسان آموخت که چگونه با رنج هایش تنها بماند - آن هم نه فقط بر روی کاغذ - ، چگونه بر اشتیاقش به گریز چیره شود ، آن وقت چیز زیادی نمانده که یاد نگرفته باشد.

آلبر کامو :

پیوسته در تاریخ ساعتی فرا می رسد که در آن، آنکه جرأت کند و بگوید دو دوتا چهارتا می شود مجازاتش مرگ است.

آلبر کامو:

باور کن همان چیزی که از دست دادنش برای انسان سخت ترین کارهاست ، سرانجام همانی است که دیگر رغبتی برای آن ندارد !
پس برای ماندن کسی و انجام کاری اصرار نکنید

آلبر کامو :

انسان ها همنوعان من نیستند
بلکه اشخاصی هستند که به من می نگرند
و داوری ام می کنند
همنوعان من کسانی هستند که مرا بی آنکه نگاهم کنند دوست می دارند ، که علی رغم همه چیز دوستم می دارند ، علی رغم شکست ، خیانت یا...

آلبر کامو:

در اثنای بدبختی است که انسان به واقعیت خو میگیرد
یعنی به سکوت.

آلبر کامو:
یک نویسنده در هر شرایطی که باشد، چه گمنام، چه موقتا مشهور، چه در چنگال زنجیر های استبداد، چه عجالتا بهره مند از آزادی بیان، تنها به شرطی میتواند دوباره با جامعه ای که به او معنا می دهد همراه شود که تا آنجا که در توان دارد...

به قول آلبر کامو: تسلای این جهان این است که رنجِ مُدام و پیوسته وجود ندارد! غمی می رود و شادی ای باز زاده می شود. این ها همه در تعادل اند.
این جهان، جهانِ جبران هاست...🌿

تنها راه مقابله با دنیایی غیر آزاد اینست
که به قدری آزاد شوی که وجود تو خودش نشانه ای از طغیان باشد...!

- آلبر کامو

آلبر کامو:

دنیا ارزش آن را ندارد که انسان از آنچه دوست دارد دست بکشد

آلبر کامو:

گفت : بیا به عقاید هم احترام بگذاریم !
گفتم : نه دلیلی دارد و نه ضرورتی ،
همین که کاری به کار هم
نداشته باشیم کافیست !

آلبر کامو:

در اثنای بدبختی است که انسان به واقعیت خو میگیرد
یعنی به سکوت.