متن آنی شرلی در جزیره

جزیره با هر فصل، جامه‌ای نو بر تن می‌کرد؛
در بهاران، قبای زمردینش را با شکوفه‌هایی می‌آراست که چون دانه‌های برف بر شاخسار می‌درخشیدند.
در تابستان، زیر گنبد لاجوردی آسمان، نغمه‌ی موج‌هایی را سر می‌داد که بی‌تابانه به پای ساحل می‌ریختند.
پاییز، برگ‌های زرین را چون شرری رقصان در مسیر...

ایام، در حصارِ سنگیِ دانشکده، آرام و بی‌صدا ورق می‌خورد؛ سحرگاهان با شمیم مُرکب و اوراق کهنه جان می‌گرفت و شبانگاهان، در پرتوِ چراغ‌هایی فرو می‌مُرد که چون اخترانی خسته بر گستره‌ی میزها سوسو می‌زدند.

اما در آن هنگامه، لحظه‌هایی بود که خلوتی عمیق بر جانش سایه می‌انداخت؛ خلوتی که...

بر آن نگین زمردین که در آغوش لجّه‌ی نیلگون آرمیده بود و امواجش در هر مدّ و جزر، راویِ سِری از اسرار ازل بودند، آن دوشیزه‌ی رؤیاپرور، پای در طریقی نهاد که سرآغازش، امتزاج غریبی بود از حلاوتِ وصل و مرارتِ هجران.

و ساحتِ علم، با رواق‌های پرهمهمه و مخازنِ...