یکشنبه , ۴ آذر ۱۴۰۳
صدای ماندگار و پهلوان آواز ایران استاد ایرج خواجه امیری:افتخارم این است که شبیه هیچکس، هیچوقت نخواندمآهنگ های هیچکس را هیچوقت نخواندم...
ندیده، به یاد می آورم تو را،با بانگ تو، با بانگ دلنشین کلام تو،هر بار تو را می شنوم و به یاد می آورم که چقدر دوست دارم تو راکه چقدر دوست دارم صدای تو راکه چقدر جاودانه ای در مندر بطن زندگی و حالِ خوب و خاطره های من...ندیده دوست دارمت،ندیده به خاطر می سپارمت...تو زنده ای تا ابد در منتو نفس می کشی، همان جا که صدای بی بدیل تو نفس می کشدندیده به یاد می آورم تو راای جاودانهْ صدای بی تکرار.......
دردی ست غیر مُردن آن را دوا نباشد...گفته اند مولانا در واپسین شبِ زندگانیِ مبارکش این غزل را سرود:رو سر بنهْ به بالین، تنها مرا رها کنترکِ منِ خرابِ شبگردِ مبتلا کن...و امروز واپسین روزِ زندگانیِ درخشان و متبرّکِ محمدرضا شجریان بود.حیاتِ والا و شگفت انگیزِ هنرمندی نادر و تکرارناپذیر امروز به پایان رسید و یاد و یادگارهای عزیزِ او برای ما مانده است.هنرمندی که در نوا و نغمه اش، حافظ و سعدی و مولانا شنیدنی تر می شدند و با صدای بی همتای...
شاید جسم بعضی انسان ها بین ما نباشد ، اما آثارشان ، صدایشان ، اندیشه و کلامشان تا ابد در کنارمان رژه می رود.تسلیت به خانواده و دوستداران اسطوره آواز ایران استاد محمدرضا شجریانمرد با شرف، یاد و خاطرت همیشه در بین ما می ماند...
