جمعه , ۲ آذر ۱۴۰۳
کدام خانه ؟کدام آشیانه ؟صد افسوسبی تو شهر پر از آیه های تنهاییست...
آری، من آن ستاره امکه بی طلوع گرم تو در زندگانیمخاموش گشته ام...
مرگ صد بار بِه از بی تو بودن باشد...
دیوانه ی رویت منممن از چشم تو مدهوشم...
این سر مست دو چشم سیاه توست...
