جمعه , ۲ آذر ۱۴۰۳
یک نفس خندید و آتش بر دلم دلدار زدبا همان لبخند شیرینش مرا هم دار زد...
گاه باید خندید بر غمی بی پایانلحظه هایت بی غم روزگارت آرام.......
با هر کس میشه خندید...ولی!!!فقط در آغوش یک نفر میشه گریه کرد...