متن دار

ای سینمای محوِ تماشای زندگی
اربابِ حلقه های تو از دار خسته است...
«آرمان پرناک»

عاشقم به جرم عشق مرا به دارم بزنید
بعد مرگم متهم به عشق هوارم بزنید

هر چه کردم دیدم که بازهم دل من
دل نکند از دل تو بیایید و کنارم بزنید

مجنون مثل باد غریب و بی مکان ست
بنشینید من که رفتم دیوانه جارم بزنید

من از عشق...

عاشقم پشت همین کوچه به دارم بزنید
بعد مرگم متهم به عشق هوارم بزنید

هر چه کردم بعد تو دیدم که بازم دل من
دل نکند از تو بیایید و کنارم بزنید

شبیه باد مجنون غریب و بی مکان است
بنشینید دور هم دیوانه جارم بزنید

من که از عشق...

چشمانت هستی ام را به دار میکشند…

بر "دار" شب
فرش می بافت
صبح امید را

دلتنگیم

یک نفس خندید و آتش بر دلم دلدار زد
با همان لبخند شیرینش مرا هم دار زد

میرود اینجا سر هر بی گناهی پای دار
بار کج این روزها اغلب به منزل میرسد

پایانی برای قصه ها نیست...
نه بره ها گرگ میشوند،نه گرگها سیر،
خسته ام ازجنس قلابی آدمها...
دار میزنم خاطرات کسی را که،
مرا آزرده،
حالم خوب است،
اما گذشته ام درد میکند...

سکوت چه بلایی که بر سر آدم ها نمی آورد..!
یک دنیا حرف نگفته صف میکشد پشت دیوار لب ها..
چه بغض هایی که دفن میشود در گلو..
حتی هوا هم هوای دلخوری میشود..
سکوت است دیگر..!
شاید مملو باشد از حرف هایی که نیمه شب در صفحه ی چت...

به دار آویختند
الک را
تاوان داشت
موی آسیابان

من را
دار بزنید
بانو
فرش میبافد...

گلی با هزار گره
بر دار کشیده است مرا
دوست داشتنت
نمی افتد از سر

.
بیگناه ﭘﺎﯼ ﺩﺍﺭ ﺭﻓﺖ ...
ﻧﻤﯿﺪﺍﻧﺴﺖ ﺑﺎﻻﯼ ﺩﺍﺭ ﻫﻢ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺭﻓﺖ !
ﭼﺎﻗﻮ ﺩﺳﺘﻪ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺮﯾﺪ ...
ﻭ ﻣﺤﺒﺖ ﺧﺎﺭﻫﺎ ﺭﺍ ﮔﻞ ﻧﮑﺮﺩ ...
ﻫﻤﺎﻧﮕﻮﻧﻪ ﮐﻪ ﺩﻭﺭﯼ ﺩﻭﺳﺘﯽ ﻧﯿﺎﻭﺭﺩ ...
ﺩﺭ ﻭ ﺗﺨﺘﻪ ﻫﻢ ﺍﺻﻼ ﺑﺎ ﻫﻢ ﺟﻮﺭ ﻧﺒﻮﺩﻧﺪ ...
ﺑﺎﺭ ﮐﺞ ﻫﻢ ﭼﻪ ﺧﻮﺏ ﺑﻪ ﻣﻨﺰﻝ ﺭﺳﯿﺪ...

خود را به دار آویخت
تمام وسایل متوفی
کیف پولش
یک فندک
چند نخ سیگار
یک حلقه نامزدی
یک نامه به متن زیر
اگر قرار باشد روزی از من سرد شده باشی
و روز نشنوم ازت که دوستم داری
برای چه
برای که
نفس بکشم
بودن یا نبودنم مگر فرقیمی...