دامن ریگ روان را خار نتواند گرفت دست خالی ماند هر کس دامن دنیا گرفت صائب
ناله اگر که برکشَم، خانه خراب میشوی خانه خَراب گشته ام! بَس که سکوت کرده ام...
روزی که آه من به هواخواهی تو خاست در خواب ناز بود نسیم سحر، هنوز!
