بیو عماد خراسانی

بسیار سخن بود، نگفتیم و گذشتیم...

این که در سینه من هست تو هستی دل نیست

سرم بر سینۀ یار است
از عالم چه می خواهم ...؟

اینکه در سینه ی من هست
تو هستی دل نیست ...

تو که هر گوشه ی چشمت غم عالم ببرد
حیف باشد که تو باشی و مرا غم ببرد...

این که در سینه ی من هست
تو هستی دل نیست...

بر ما گذشت نیک و بد اما تو روزگار
فکری به حال خویش کن این روزگار نیست

دوستت دارم و دانم که تویی دشمن جانم

از چه با دشمن جانم شده ام دوست ندانم

شادمان از دل و دلدارم و راضی ز جهانم

تو که یک گوشه چشمت غم عالم ببرد

حیف باشد که تو باشی
و مرا غم ببرد

همه با یار خوش و
من به غم یار خوشم

سخت کاری ست ولی
من به همین کار خوشم