متن تنِ رنجورِ

.... برای التیام تن رنجور وطنش رفت.
با کوله باری از درد،پس از سال ها دوری آمد.
نتوانست بماند و بی هیچ گلایه و چشم داشتی رفت.....

مرا به فراخورِ دنیایت بپذیر
پیش از آنکه تنِ رنجورِ خاک
مرا در آغوشِ خود گیرد
و آفتاب بر من بگرید
که به وسعتِ دلتنگی ها،
در خود نهان شود و خاموش،
تا شب شود...
از عشق تا ابدیت فاصله، یک دل است
و یک اتفاق
که می‌افتد ناگاه میانِ...