متن اسیر

قلب بیچاره من باورت کرده نرومن چقدگفتم بهش عاشق هرکس نشواسیرتوشداماتواسیرهوسی حتی دلم نمیادبه توبگم عوضی

برای دیدنت نور می خواستم
به ایوان کشاندمت
نمیدانستم اسیر مهتابی🌜

آنک به دل اسیرمش در دل و جان پذیرمش

گر چه گذشت عمر من باز ز سر بگیرمش

خوشا مرغی که در کنج قفس با یاد صیادش

چنان خرسند بنشیند که پندارند آزادش

نمی گویم فراموشش مکن ! گاهی به یادآور

اسیری را که میدانی نخواهی رفت از یادش

اسیر
حسن سهرابی



با آنهمه عشق اَسیرم کردی

از بازی زندگی تو سیرم کردی


با آنهمه دلدادگی و شیدایی

در دور جوانی ام تو پیرم کردی

گاهی به کودکان ی
که به دنیا نیاورده ام ..
می اندیشم !؟
از بد روزگار ،
شاید اسیر ِ جای بدتری باشند .

اینکه احوال دلم بی حضور تو بده
اینکه دوچشمای من از نبود تو تره
یعنی که عاشق شدم اسیرچشم توام

خزانِ بی تو سرد و غمگین باشد ای نگار من
این فاصله جانم گرفت ، بُرد همه قرارِ من

غروب جمعه می شود وقتی ز تو بی خبرم
آشوب میشود دلم نیست در اختیار من

لبخند تو آرامشِ محض و دعای هر شبم
و روی ماهَت روشنی بخشِ شبانِ تارِ...

شعر از این سیاسی تر؟!
دنیا بی تو،
زندانی ست بزرگ!!!
...
و من اسیر در سلولی انفرادی
محکوم به ابد وُ
تبعید به قلب بی وفای تو...




سعید فلاحی (زانا کوردستانی)

عبور می کنم از کوچه های دلتنگی
به گوش می رسد امشب صدای دلتنگی

دوباره شرشر ِ باران ؛ بدون چتر و کلاه
زدم به کوچه فقط در هوای دلتنگی

به جز تو حال مرا هیچ کس نمی فهمد
ببین رسیده ام آخر کجای دلتنگی

گذشت عمر من اما چه...

اسیر قفس

در خیال

آموختم

پرواز را

نگاهت چون سونامی کرده ویران
دلم را مثل خرمشهر ایران


به چشمانت بگو من یک اسیرم
کمی دل رحم باشد با اسیران

علی اکبر اسلامیان بیدل خراسانی

وقتی که نیستی؛
دلم،،،
اسیر زمستان ست...
♥
کاش ،
با دست هایت،
-- کمی بهار بیاوری!



لیلا طیبی (رها)

هرچند سرهنگم امیرم مرد جنگم
هرچند در جنگاوری زبرو زرنگم


اما کنار تو چو سربازی اسیرم
تسلیم چشمان تو بانوی قشنگم

علی اکبر اسلامیان بیدل خراسانی

پس از تو
فقط یک مجروح شیمیایی ام
یک مجروح جنگی
گاهی
خیس عرق صدای آژیر میشنوم
گاهی
فرار میکنم ، سنگر میگیرم
از همه میترسم
مبادا اسیرم کنند
بی صبرانه منتظرم
پایم را روی مین بگذارم
و مفقودالاثر شوم .

به دست خود شده ام من اسیر و زندانیت
تمام دار و ندارم فدا و ارزانیت
.
به پاگشای تو در شهر از همان دیشب
به صف شدند همه تا شوند قربانیت
.
به رغم حالت آرام و سر به زیرت باز
به هم زده ست جهان را عبور طوفانیت...

- آلزایمر۲:


آی ی ی ی،،،
گمانم ناوی ام،
سوخته میان پاره آهن های سانچی!
یا که آن دخترِ نو بالغ
--بخت برگشته،،،
برای جوریِ اندک جهازش
می کرد در پلاسکو،
--خیاطی!
شایدم،
یکی از صد و چند تن
--مسافرانِ اوکراین!
افتاده به پای مرگ
از تیر تک تیراندازهای داعش...

اگر خشکیده و زردم اسیر فصل پاییزم
مخواه از من متاعی عشق که من محتاج و بی چیزم

تو آن موجی که با ذلت مرا بر صخره می کوبی
من آن رودم که بی منت به دریای تو میریزم

چنان مشتاق دیدارم اگر بینم تو را در خواب
قسم خوردم...

قایقی که از دریا بر نمی گردد
یا اسیر توفان شده است
یا غم قایقران!

بغلم میکنی و
آزاده ترین اسیر میشوم
در بندِ تنت.

شب به شب از میان پلکم درد
میزند بر هم عمق خوابم را
من که عادت به روز بد دارم
پس بده پس قرار و تابم را


هفته و ماه و سال و قرنی شد
من هنوزم اسیر موهایت
طرح لبخند روی لب هایت
لحن زیبای گفتگوهایت


لاله و سوسن...

خدایا امشب
به حق شام غریبان
به حق امام و سرهای بریده اصحابش
به اسیری عزیزانش
به تن تبدار بیمارش
به زینب علمدارش
درد بیماران شفا و
حاجت حاجتمندان روا بفرما

آه ای عشق!
ای پرنده ی سرکش
که بر شاخسارِ دلم می نشینی و
مانند خاطره ای
در ذهنم بیدار می مانی
تو لبخندی رنگارنگی
تو آن الهه ای
که گُل های وحشی در دست داری
تو آن درختی
که در حصارِ جانِ من غریبی
نه پرستویی و نه آوازی...

پادشاهم که به دست تو اسیر افتادم