و کاش هرگز ندانى که بعد از تو رو به جاده ی شمال که میروم نه عطرِ دریا سرشار ترم می کند نه بوییدن ساقه های برنج عاشق ترم نه اندوهِ پر ابهتِ سبزِ جنگل ، شاعر ترم
