متن کاش

در بزنگاه ِ پُتک ِ ثانیه ها
ساقدوش ِ دقایقم بودی
من عروسی ، که بختش اما خواب
گاهی ای کاش ، عاشقم بودی ...

هر چه کاش داشتم
به باد رفت
آخرِ آذر است
و تنها یک کاش با من؛
کاش برای شالت
- دخیلی که بستی به شاخه ام-
برگردی...
«آرمان پرناک»

ای کاش غم هایمان را میدادیم به برگ های درختان تا در فصل پاییز همه می ریختند ..!!!

برای دیگران گوش باشید نه زبان.
راهنمایی و توصیه های شما هیچ ارزشی برایشان ندارد.آن ها همان کاری را خواهند کرد که خودشان می خواهند.
علت این که شما نسبت به دیوار یک اتاق ارجحیت دارید؛ فقط این است که زنده هستید و کلمات را درک می کنید که اگر...

کاش
در جنگ جهانی بعدی
مردها دست از «دَردانگی» بردارند
به خاکسپاریِ تفنگ ها مشغول شوند
زن ها
به میدان بروند
و پیروز
نیروهایی باشند
که زیباتر می رقصند...
«آرمان پرناک»

کاش ،
بیرون شوی
از قاب،
دلگیرم.
حجت اله حبیبی

کاش آن شانه ی افتاده کنار آینه ی کنج اتاقت بودم...
تا نوازش کنم هر شب، پریشان موی سرت را...
امین غلامی (شاعر کوچک)
اینستا (amingh68)

گاهی ،
به خود می گویم ،
کاش، فریاد بودم،
تا در انعکاس کوه ، می گفتم :
تو «بدی»....تو «بدی» ...
حجت اله حبیبی

کاش
انار بودم
وقت دلتنگی
می ترکیدم
حجت اله حبیبی

من مست و تو بی خانه
دور از من و دیوانه

ما کی رسیم لانه
کو خانه و کاشانه

من عاشق و آواره
هر شب در میخانه

دنبال تو میگردم
می سوزم از این دردم


تو هر چه که هستی کاش
در زندان قلبم باش

دل فقط تو می خواهد...

تاب می خوری
بر هلالِ بی تابی
وقتی
به دست بوسِ مرگ می روم،
ای کاش می آمدی
وقتی که دیروز
وقتی که هنوز.

کاش میشد زندگی بی او چنین رسوا نبود

کاش هرگز در دلم مهرت نبود
کاش هرگز در سرم عشقت نبود
کاش هرگز بی قراری ها نبود
کاش هرگز چشم انتظاری ها نبود
کاش می بودی کنارم ای عزیز
تا که هرگز این کاش گفتن هایم نبود

کاش
اشکی
از گوشه ی چشمی
بتکانیم .
حجت اله حبیبی

کاش ،
بودی،
برگ های زرد و شر شر بارون
مرا
خواهد کشت .
حجت اله حبیبی

عطر دلتنگی پاییز
خیابان گرد است
کاش
با مهر بیاید پاییز،
که دلم
منتظر سردی یک آهنگ است ..
حجت اله حبیبی

کاش
پرنده بودم،
نه برای پرواز ،
برای ناز
وقتی
دستی بر شانه ام می کشی .
حجت اله حبیبی

کاش
چشمان تو
سر چشمه ی
ایمانم بود .
حجت اله حبیبی

کاش ،
بودی،
شر شر برگ،
زردی رود
مرا
خواهد کُشت .
حجت اله حبیبی

دوباره غروب
دوباره نگاهی منتظر
دوباره نیامدنها
دوباره ...
آه از تکرار این تکرار ها
و سکوت و سکوت
کاش !
بودی و غروب نمی شد
خورشید آروزها


بادصبا

کاش ، آدمی ، دَمی ، دور می شد تا قدر آدمی را بدانم. حجت اله حبیبی

کاش ، آخرین پرده ی این بازی ها
رقصِ احساسِ تو و بارون بود. حجت اله حبیبی

کاش، یک شب ، به رخت چشم بدوزم تا صبح، و سحر چشم بپوشم ز همه ، غیر از تو حجت اله حبیبی

کاش، کنارم بودی تا یادم بره تمام غصه ها حجت اله حبیبی