ای دل از دوست مپرس حال مرا حال من بدتر از آن است که تو پنداری بی رمق گشته ام از روزهای تکراری کم توقع شده ام از این زندگی اجباری ناتوان گشته ام از هرچه که تو پنداری فراری شدم از حقایق اکراهی مپرس از من که چرا حال...
در پاییزی ترین حالت ممکن جوانه خواهم زد اگر حال دلم را به دست خوش لبخندها بسپارم
حال دلم فقط کنار تو فقط با تو خوبه...
مرهم حال دلم باش طبیب ماهر من
