متن مرهم

بسمه تعالی

عشق را از غمزه ی خونخوار می خواهم چنان
رحم از شمشیرِ آتشبار می خواهم چنان

نیست وحدت در کلام از اختلافِ کفر و دین
رشته ی تسبیح از زنّار می خواهم چنان

چون قلم ، با لوح های ساده می گویم سخن
صحبتِ دیوانگان ، بسیار می...

هرکی
به چیزی نیاز دارد
درد ، به درمان
زخم ،به مرهم
ومن به تو
باور نداری،
از شب و اشک
بپرس
حجت اله حبیبی

کیست که مرهم نهد بر دلِ مجروحِ عشق

دانم که اشکِ گرمِ تو دیگر دروغ نیست:
چون مرهمی، صدای تو، با دردِ من یکی ست

تمام شب هایم
سرشار از رایحه ی خیال توست
عطری آغشته به عشق
که تنها مرهم
دلتنگی های من است


مجید رفیع زاد

در انزوای خویش
و در نهایت دلتنگی
پناه می برم به باران عشق
که تنها مرهم زخم کهنه ام
همین اشک هایی است
که به امید آمدنت
نهال خشکیده ی وصل را
آبیاری می کند


مجید رفیع زاد

سکوتی تلخ
و افکاری سرشار از کابوس
هر شب مرا در آغوش می گیرند
چشم هایم با خاطراتت خیس می شوند
هر ثانیه نبض احساسم تو را صدا می زند
و همواره تنها مرهم من
پرواز در رویای شیرین توست


مجید رفیع زاد

دلبسته ام به هوای بودنت
میان تمام روزهای پر درد
هر روز عصر
در این ثانیه های سرد
قهوه ی خیالت همیشه گرم است
ای کاش فنجان آرزوهایم را
با لبخند تو می نوشیدم
بیا که شکوفه ی لب هایت
مرهم دردهای من است


مجید رفیع زاد

هر جراحت که دلم داشت به مرهم به شد

داغ دوریست که جز وصل تو درمانش نیست

من مبتلا به درد،
تو مرهم منی...

«جانا نبودنت از مرگ بدتر است»

پذیرفتن واقعیت، سخت نیست
پذیرفتن دلتنگیه که سخته!
آنچه که مرا درد داده، عشق بوده
و زخماش را سپاس دارم،
وتنها چیزی را که از خدا خواستم اینه که،
به من توانایی بده
که تا لحظه آخر زندگیم، همینجوری
عاشق باشم که همین الان هستم
برای این آنوقت زندگی را...

برای قلبی که خسته است
چه کسی مرهمی خواهد شد؟!
هرکسی هست
من او را سخت محتاجم…


پریا دلشب

نفست خوبترین مرهم بیماری ها

نفسم، یاد مرا خوب نگه داری هاااا .

مینا بیگ زاده

اگر چه شک عجیبی به «داشتن» دارم
سعادتی ست تو را داشتن که من دارم !

کنار من بِنِشین و بگو چه چاره کنم؟
برای غربت تلخی که در وطن دارم؟

بگو که در دل و دستت چه مرهمی داری
برای این همه زخمی که در بدن دارم؟

مرا به...

اول قصه دلم خواست کنارم باشی
مرهم حال من و صبر و قرارم باشی

رنگ و رخسار دلم رفت در این سختی ها
دل به تو داده که تا نقش و نگارم باشی

قلب من وسط پاییز همین طوفان بود
گفتم ای کاش بمانی و بهارم باشی

پشت هم شعر...

این روزها
لگدمال شده اند
زیر پای اشک،
گونه هایم
مرهم بوسه هایت را می طلبد.



سعید فلاحی (زانا کوردستانی)

گاهی لازم است از خودت دلگیر شوی
یقه خودت را بگیری
به خودت تلنگر بزنی
و برای آنهایی که اجازه دادی به تو زخم بزنند
باید از خودت حساب پس بگیری
این قلب امانت است
نباید هرگز محتاج مرهم بشود

پس از روزهای دلتنگی، هفته های دوری و فصل های بی آغوش، تمام غم هایمان را در آغوش باد پاییزی می ریزیم تا با خود ببرد به دوردست ها
قدم می زنیم تا دلمان با بوسه و نوازش باد پاییزی و رقص برگ ها آرام گیرد. تا رنگ بگیرند روزهایمان...

گاهی بخند
لبخند تو
مرهمی ست
بر غم هایم

خیال گم‌شده‌ام!


باز می خواهمت
بیشتر از همیشه
که بی تو طاقت نمی آورم
در این سردرگمی و بی قراری،
دغدغه هایم گاه بیش از حد توان است
قابل تعریف نیست اما
حتی عشق هم دیگر نمی تواند مرهمی باشد؛
دردی دوا نمی کند آدمیزادی که
خودش پر است از...

شاید حسین ناجی اندوه ما شود
شاید حسین مرهم این غصه ها شود
شاید حسین گریه ی ما را ببیندو
شاید که درد مردم عالم دوا شود

خیال گمشده ام!
باز می خواهمت
بیشتر از همیشه
که بی تو طاقت نمی آورم در این سردرگمی و بی قراری،
دغدغه هایم گاه بیش از حد توان است
قابل تعریف نیست اما حتی عشق هم دیگر نمی تواند مرهمی باشد؛ دردی دوا نمی کند آدمیزادی که خودش پر است...

آنکه به من وفا نکرد مرهم تو نمی شود ...!

زیاد پیش آمده، خیلی زیاد ...
که حوصله خودم را هم نداشته ام ...
ولی با همان حال ...
حرف های دیگران را گوش بوده ام ...
زیبایی هایشان را چشم ، و زخم هایشان را مرهم ...
زیاد پیش آمده که کم آورده ام و با کوهی از بغض...