به دکلمه های نبسته پیراهن نازکت مخمل صدا آراسته ای که چه؟ تاب آن ظرافت خودش کم بود که شکنجه گر میآوری ؟ خاطره میسازی که خاطر فردایم مکدر کنی؟ من دشمنت نیستم باور کن من تنها اینجایم که تو دلبر باشی مال تو باخودت ببرش من راه تسلیم بودن...
