متن روانکاوی

بیماریِ روان داشتن درست مانند بیماری جسمی داشتن است.
یادمان باشد که هیچ احساس شرم یا گناهی در داشتن بیماریِ روان نیست.
اینکه جامعه چطور به اتفاقات برچسب میزد، یک الگوی قدیمیِ کنترل افکار و دسته بندی کردنِ افراد است.
با این کنترل و دسته بندی در بعضی از افراد...

کسانیکه در جلوی در بیمارستان جم برای استاد شجریان جمع شده‌اند زمانیکه می‌فهمند هنوز استاد فوت نکرده است دچار خسران می‌شوند. تو گویی چیزی را از دست داده‌اند. این «چیز» در روانکاوی همان «علت ابژهٔ میل» است. جهانی که بی‌معنا شده باشد انسانها در آن به هر چیزی متوسل می‌شوند...